to dos los emos

mahigit isang buwan na rin akong walang communication sa aking pamilya sa pinas. walang tawag, walang text, walang sulat..kahit anong balita wala na akong masyadong balita tungkol sa kanila. kung apektado ba sila ng mga nagdaang bagyo? nasa mabuting kalagayang ba silang lahat? panalangin ko lang kay Big Bro. na nasa mabuting kalagayan ang aking pamilya.

hindi naman ibig sabihin na kinalimutan o pinabayaan ko na ang aking pamilya. sa katunayan, buwanan parin naman akong nagpapadala ng pera na pambili ng mga kailangan nila sa bahay. pero sapat kaya sa kanila iyon? masaya ba sila sa ganong bagay na lamang?

may pangako sa aking pamilya. isang pangako na nakatatak na sa kanilang isipan. tuwing tumatawg ako sa amin, hindi nawawala ang katanungan na nasaan na? kailan ito uumpisahan? kadalasan dinadaan ko na lang sa pabirong salita o kaya binabaling sa ibang usapan upang maka-iwas sa usaping ito. hindi ko pa ito kaya.

ayaw ko silang biguin kaya akoy nagsusumikap sa pagtratrabaho at naghahangad na din ng mas magandang trabaho. minsan dumarating yung punto na gusto ko ng bumitaw sa aking pangako pero wala na akong magagawa, kailangan ko itong tuparin. mahirap naman bawiin yun lalot nat para sa sariling pamilya ko ito.

kaya ngayon, mas pinili ko munang manahimik para mapag-isipan ng mabuti ang mga gagawin kong hakbang tungo sa katuparan ng pangakong iyon. ayaw ko munang makarinig ng mga katanungan mula sa kanila at ayaw ko munang magbitiw ng salita. wish ko lang na sana sa pagbuka ng aking bibig ay may masasabi na ako sa kanila na magandang balita.

bahala na si batman……….